Τι είναι ο σακχαρώδης διαβήτης

8 Ενδέχεται 2025

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ομάδα ασθενειών στην οποία το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα αυξάνεται στους ανθρώπους σε σύγκριση με τους υγιείς ανθρώπους. Τα κύρια συμπτώματα είναι μια αυξημένη δίψα, συχνή ούρηση, κόπωση και μυκητιασικές λοιμώξεις που δεν μπορούν να θεραπευτούν. Μπορεί να υπάρξει ανεξήγητη απώλεια βάρους, απώλεια όρασης, αποδυνάμωση μνήμης και άλλα προβλήματα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται σε ενδοκρινικές παθολογίες. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από ανισορροπία της ομοιόστασης (συνέπεια του εσωτερικού περιβάλλοντος), καθώς η ενδο -περιφερειακή λειτουργία του παγκρέατος και η μεταβολική ρύθμιση μειώθηκε.

Το κύριο κλινικό σημάδι του διαβήτη είναι ένα σταθερό αυξημένο σάκχαρο στο αίμα (υπεργλυκαιμία). Ένα υγιές επίπεδο σακχάρου στο αίμα με άδειο στομάχι σε έναν ενήλικα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα σύνορα των 5, 5 mmol/L. Μια ελαφρά αύξηση των δεικτών (όχι περισσότερο από 1 mmol/L) επιτρέπεται σε ηλικιωμένους.

Παθογένεση (προέλευση) της νόσου Η ινσουλίνη παίζει το κύριο καθήκον στην ανάπτυξη της νόσου. Πρόκειται για μια ενδοκρινική (ενδοεπιχειρησιακή) ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Εκτελεί αρκετές σημαντικές λειτουργίες στο σώμα:

Παράδοση Glukose (κύρια πηγή περιεχομένου) στον ιστό και τα κύτταρα. Ρύθμιση του αριθμού των κετονών (ακετόνη - τοξικά μεταβολικά προϊόντα). Διέγερση της σύνθεσης του γλυκογόνου με υψηλό μοριακό βάρος (αποθεματικό γλυκόζης). Ενίσχυση της παραγωγής πρωτεΐνης και αναστολής της λήξης της. Με την αποσταθεροποίηση της παραγωγής και της κατανάλωσης ινσουλίνης, ο έλεγχος των αναφερόμενων μεταβολικών διεργασιών χάνεται και αναπτύσσεται ο διαβήτης. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ανίατος. Η εκθεσιακή θεραπεία, η οποία είναι σε θέση να καταστρέψει την καταστροφική διαδικασία στο σώμα ή να ξεκινήσει την αντίθετη κατεύθυνση, δεν υπάρχει. Ο διαβήτης μπορεί να είναι άρρωστος ανεξάρτητα από την ηλικία και το φύλο. Οι παθολογικές αλλαγές στον μεταβολισμό και η παραγωγή ορμονών προκύπτουν από την επίδραση διαφόρων παραγόντων που καθορίζουν την τυποποίηση της νόσου.

Τύποι και αιτίες της νόσου Η ταξινόμηση των κύριων τύπων της νόσου στην πρώτη και δεύτερη βασίζεται στην αιτιολογία (αιτίες εμφάνισης) και τις θεραπευτικές τακτικές που χρησιμοποιούνται.

Ο πρώτος τύπος Ο εξαρτώμενος από την ινσουλίνη διαβήτη τύπου -1 -Diabetes (ICD 1), διαφορετικά νεανική, γεννιέται στην παιδική και εφηβική ηλικία και μπορεί να είναι έμφυτη. Χαρακτηρίζεται από την απώλεια της αποτελεσματικότητας του παγκρέατος. Το σώμα δεν είναι σε θέση να εκτελέσει μια ενδοκρινική λειτουργία για την παραγωγή ινσουλίνης. Ελλείψει ενός ορμονικού συστήματος, η γλυκόζη είναι συγκεντρωμένη στο αίμα.

Τα κύτταρα του εγκεφάλου, το νευρικό σύστημα, η επιδερμίδα, ο μυϊκός εξοπλισμός και όλα τα άλλα όργανα και συστήματα δεν λαμβάνουν πλήρη διατροφή. Ταυτόχρονα, οι αδένες του αδένα βιώνουν την πείνα της ζάχαρης, η οποία οδηγεί στην απομάκρυνσή του. Η ανεξέλεγκτη συσσώρευση κετονών αποτελεί κίνδυνο παγκόσμιας δηλητηρίασης του σώματος. Στα παιδιά, αυτή η κατάσταση μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε κετοακιδοτικό με πιθανό θάνατο.

Αιτιολογικό Δύο κύριοι λόγοι για την ανάπτυξη της ISD 1. AutoImmun. Είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας του ανοσοποιητικού συστήματος που αγνοεί τις προστατευτικές λειτουργίες και παράγει αντισώματα που καταστρέφουν τα παγκρεατικά κύτταρα. Η σκανδάλη (ώθηση) για την ενεργοποίηση των παθολογικών διεργασιών είναι:

Ασθένειες της ιογενούς γένεσης: HIV και AIDS, Pig (παρωτίτιδα), ποικιλίες ερπυστικών ιών (κυτταρομεγαλοϊός, Kosaki, Epstein-Barra). Αρκετές αλλεργίες. Μια ανθυγιεινή διατροφή (η κυριαρχία των ταχύτερων υδατανθράκων) στο πλαίσιο της χαμηλής σωματικής δραστηριότητας, της παχυσαρκίας. Οι αυτοάνοσες αντιδράσεις μπορούν να προκύψουν λόγω λανθασμένης θεραπείας με ορισμένους τύπους φαρμάκων. Ο δεύτερος λόγος είναι μια γενετική προδιάθεση (κληρονομική παρουσία στο σώμα που έχουν υποστεί βλάβη). Η ασθένεια αναπτύσσεται λόγω της κυριαρχίας των προσβεβλημένων γονιδίων, μιας υπολειπόμενης μετάλλαξης (κληρονομιά και από τους δύο γονείς).

Μια τροποποιημένη ομάδα γονιδίων δεν αποτελεί 100% εγγύηση για την ανάπτυξη της νόσου. Κατά τη γέννηση, το παιδί λαμβάνει κληρονομική διάθεση και όχι διαβήτη. Σε αυτή την περίπτωση, η έμμεση μεταφορά γενετικών πληροφοριών δεν αποκλείεται. Όταν οι γονείς είναι υγιείς, μπορεί να κληρονομηθεί μια τάση προς τον διαβήτη από μεγάλους πατέρες και γιαγιάδες.

Ο δεύτερος τύπος Η εξαρτώμενη από την ινσουλίνη Τύπος -2 -Diabetes (INZSD 2) αναπτύσσει 40+ σε άτομα της ηλικιακής κατηγορίας. Σε αντίθεση με τον τύπο της νεολαίας, το πάγκρεας διατηρεί ενδο -περιφερειακές δεξιότητες και παράγει ινσουλίνη σταθερότητας. Η γλουκόζη συσσωρεύεται στο αίμα, καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη εξελίσσεται-μια παραβίαση της αντίδρασης στην ορμόνη (η ευαισθησία των κυττάρων στην ορμόνη και η ικανότητα να την εκδίδει πλήρως). Λόγω της χρόνιας μη ασφάλισης της ινσουλίνης στο σοβαρό στάδιο της νόσου, η σύνθεση σταματά.

Αιτιολογικό Ο κύριος λόγος για την εμφάνιση της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι η παχυσαρκία. Άλλοι παράγοντες που προκαλούν την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου -2 είναι:

Χρόνιες παθολογίες του παγκρέατος, όργανα του ηπατοβιλικού συστήματος, καρδιαγγειακές παθήσεις. Ένα ανθυγιεινό πάθος για αλκοολούχα ποτά. Παραβίαση της συμπεριφοράς των τροφίμων (γαστρονομικές εξαρτήσεις κατά των γλυκών, ανεξέλεγκτη όρεξη). Λειτουργική αποτυχία του επινεφριδιακού φλοιού λόγω της μακροχρόνιας θεραπείας με φάρμακα που περιέχει ορμόνες. Ανάγκη (χρόνιο ψυχοεπιχειρησιακό άγχος). Υπάρχει επίσης δυσλειτουργική κληρονομιά. Αυτός ο παράγοντας ενεργοποιείται σε σχέση με αυτούς τους λόγους σε σχέση με αυτούς τους λόγους σε σχέση με αυτούς τους λόγους. Ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου αυξάνεται στις γυναίκες στον προσωρινό χρόνο και κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Αυτό οφείλεται σε μια αλλαγή στην ορμονική κατάσταση και σε έναν αριθμό υπέρβαρου.

Επιπλέον Άλλοι τύποι διαβήτη είναι:

GSD (διαβήτης εγκυμοσύνης εγκύων γυναικών). Αναπτύσσεται στο δεύτερο μισό της περιγεννητικής περιόδου. Οι λόγοι είναι: αυξημένη πίεση στο πάγκρεας, μείωση της παραγωγής ινσουλίνης λόγω της υψηλής δραστικότητας των σεξουαλικών στεροειδών ορμονών (προγεστερόνη). Diabetes Lada (λανθάνουσα αυτοάνοσος διαβήτης ενηλίκων). Αναπτύσσεται σύμφωνα με έναν εξαρτώμενο τύπο ινσουλίνης, αλλά έχει συμπτώματα του δεύτερου τύπου. Modi Diabetes (ομάδα γενετικών παθήσεων).

Σπουδαίος! Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν ισχύει για μολυσματικές ασθένειες!

Λόγω της μη μολυσματικής προέλευσης, είναι αδύνατο να μολυνθεί από αίμα, στον αέρα ή σε άλλα μονοπάτια με διαβήτη.

Βήματα και συμπτώματα Όλοι οι τύποι ασθενειών έχουν προοδευτικά στάδια τριών σταδίων του μαθήματος με πολλές επιπλοκές. Η ένταση των συμπτωμάτων εξαρτάται από το στάδιο της νόσου:

Αρχικά (αρχικά) ή αντισταθμισμένη. Λόγω της πλήρους λειτουργίας του μηχανισμού αντιστάθμισης, ένας σταθερός έλεγχος της ποσότητας γλυκόζης διατηρείται στο αίμα υπό την επίδραση των φαρμάκων και της διατροφικής θεραπείας. Με την επιφύλαξη των ιατρικών συστάσεων, ενδέχεται να μην εξηγηθούν πιθανές επιπλοκές. Το μέσο επίπεδο υπο -αντιστάθμισης. Τα συμπτώματα του διαβήτη, που συνοδεύουν τις ασθένειες (επιπλοκές) αναπτύσσονται σε αυτό το στάδιο. Γίνεται δύσκολο να περιοριστούν οι δείκτες της γλυκαιμίας σε επιτρεπτό επίπεδο, επειδή το σώμα λειτουργεί στην άκρη των δεξιοτήτων. Ανεφοδιασμό ή το τελευταίο στάδιο. Χαρακτηρίζεται από υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και έλλειψη ικανότητας σταθεροποίησης. Το σώμα χάνει την ικανότητα να καταπολεμήσει την παθολογία και να αντέχει την ανάπτυξη επιπλοκών. Αυτή η κατάσταση είναι εύκολο να γίνει σε διαβητικούς, ακολουθούμενη από θάνατο. Τα κύρια συμπτώματα Η ινσουλίνη -διαβήτη σακχαρώδη διαβήτη διακρίνει ένα λανθάνον ρεύμα. Τα προφανή συμπτώματα ενδέχεται να μην εμφανίζονται για αρκετά χρόνια επειδή δεν έχουν χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά. Οι δυνητικοί διαβητικοί συχνά δεν λαμβάνουν επαρκή προσοχή στην αλλαγή του πηγαδιού στην αρχή της νόσου. Ο αυξημένος βαθμός γλυκόζης στη γλυκόζη στο αίμα καθορίζεται από ατύχημα σε προγραμματισμένη ιατρική εξέταση ή με βάση τα αποτελέσματα μιας βιοχημικής ανάλυσης, η οποία συνταγογραφείται όταν κυκλοφορεί ο ασθενής.

Η ασθένεια τύπου -1 αναπτύσσεται σε μια αναγκαστική λειτουργία, τα συμπτώματα εκφράζονται εντατικά (ειδικά σε παιδιά). Η ιατρική βοήθεια αναζητά μια σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία και τη ζωή. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων τύπου 1 και 2 είναι παρόμοια. Τα κύρια σημάδια που υποδεικνύουν την υψηλή συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα είναι:

Μειώστε τις σωματικές και διανοητικές δεξιότητες. CSU (σύνδρομο χρόνιας κόπωσης) και Disania (διαταραχή ύπνου). Πολυδίπια (μόνιμη δίψα). Pollakiuria (εντατική εκκένωση της ουροδόχου κύστης). Σύνδρομο κεφαλαλγίας (πονοκέφαλος), τα οποία σχετίζονται με χρόνια υψηλή αρτηριακή πίεση (αρτηριακή πίεση). Υπερχιδία (εντατικοποίηση της εφίδρωσης). Πολυφαγία (μια όρεξη, μη ρυθμισμένη από τον εγκέφαλο). Συστηματικά SARS και κρυολογήματα που συμβαίνουν λόγω της εξασθένησης της ανοσίας. Μακροπρόθεσμη αναγέννηση της επιδερμίδας (δέρμα) μετά από βλάβη. Ο προοδευτικός σακχαρώδης διαβήτης χαρακτηρίζει:

Η μυρωδιά της αμμωνίας από την στοματική κοιλότητα (με την ανάπτυξη ενός νεανικού είδους ασθένειας). Αλλάξτε τη δομή των πλακών νυχιών (στρώμα) και των μαλλιών (ξηρότητα, εύθραυστη). Η υπερκεράτωση (κερατοειδών στρώματος δέρματος στα πόδια) με εξασθενημένη αποδέσμευση (ξεφλούδισμα). Δερματομυκομία (ασθένεια μανιταριών των νυχιών και του δέρματος). Telangiectasia (αγγειακά αστέρια) που προχωρούν κάτω από το δέρμα σε ένα έντονο αγγειακό δίκτυο. Αθηνία (νευροψυχολογική κατωτερότητα). Ataxia (παραβίαση του συντονισμού). Διαταραχή της μνήμης, της προβολής, της προσοχής. Μη κινητοποιημένη ευερεθιστότητα, αντικαταστάθηκε από απάθεια. Ταχυκήδια (παραβίαση της ρυθμικής λειτουργίας της καρδιάς). Αρθηλγία (μη φλεγμονώδης πόνος στις αρθρώσεις). Passenzhestia (κώφωση των ποδιών), κράμπες, ένα καίγοντας συναίσθημα στα άκρα. Η λίμπιντο πεθαίνει (σεξουαλική έλξη). Τα συμπτώματα των φύλων βρίσκονται σε μια αδύναμη στύση για την καντιντίαση των γυναικών (κολπικός μύκητας), οι ονομασίες (παραβίαση του κύκλου των οβάλ κωδικών) (μέχρι τη στυτική δυσλειτουργία, διαφορετικά ανικανότητα), αλωπεκία (φαλάκρα). Τα μεταγενέστερα σφάλματα αναπαραγωγής συσχετίζονται, με χαρακτηριστική αδυναμία ενός παιδιού Η σύλληψη ενός παιδιού.

Επιπλέον Ειδικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν τα ακόλουθα σύνδρομα διαβήτη:

Το σύνδρομο Moriac είναι μια απόκλιση στην ανάπτυξη σε παιδιά με διαβήτη νεοσύλλεκτων. Σύνδρομο Somoji -"άλματα" ζάχαρης λόγω της θεραπείας με ψευδή ινσουλίνη. Μεταβολική αντίσταση στην ινσουλίνη. Σύνδρομο πρωινής αυγής - υπεργλυκαιμία με άδειο στομάχι. Με έντονες επιπλοκές της νόσου, το σύνδρομο Raynaud συνδυάζει παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος στα άκρα με οδυνηρό διαβατήριο.

Συχνές επιπλοκές του διαβήτη Το προσδόκιμο ζωής στον διαβήτη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόληψη των επιπλοκών. Ο λόγος για την αναπηρία και το θάνατο του ασθενούς είναι συνήθως οι πρώιμες συνέπειες του διαβήτη και της μη συμμόρφωσης με τους κανόνες της θεραπείας. Οι επιπλοκές ταξινομούνται ως οξείες και χρόνιες. Στην πρώτη περίπτωση, μπορεί να αναπτυχθεί μια επιδείνωση της σιντριβάνι από αρκετές ημέρες έως και αρκετές ώρες.

Οι οξείες συνθήκες είναι μια διαβητική κρίση που προκαλείται από υπεργλυκαιμία ή γρήγορη μείωση του σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία). Η υπογλυκαιμική κρίση χαρακτηρίζεται από πτώση στη γλυκόζη σε κρίσιμο επίπεδο 2, 8 mmol/L εάν ένα άτομο χάνει τη συνείδηση. Η υπεργλυκαιμική κρίση είναι τρεις τύποι, ανάλογα με τα συμπτώματα και την ενεργοποίηση για την ανάπτυξη:

Hyperosmolar (ο κύριος λόγος είναι ο τύπος του μη ελεγχόμενου διαβήτη τύπου -2). Γαλακτοκιδικά (αναπτύσσεται λόγω της συσσώρευσης του γαλακτικού οξέος στο πλάσμα του αίματος και τους περιφερειακούς ιστούς του νευρικού συστήματος). DKA ή διαβητική κετοξέωση (συσσώρευση σωμάτων σώματος στο αίμα λόγω ανεπάρκειας ινσουλίνης). Η κατάσταση μιας κρίσης γενικά δεν κάνει χωρίς ιατρική περίθαλψη. Διαφορετικά, οι ασθενείς αναπτύσσουν ένα διαβητικό κώμα. Οι χρόνιες επιπλοκές είναι μακρές από την ανάπτυξη. Οι πιο συνηθισμένες και πιο σοβαρές από τη φύση του μαθήματος είναι οι αγγειοπάθειες (διαβητικές αλλοιώσεις των αιμοφόρων αγγείων) λόγω της μεταβαλλόμενης σύνθεσης του αίματος και των κυκλοφορικών διαταραχών.

Αυτό που είναι η αγγειοπάθεια εξαρτάται από τη θέση της ανάπτυξής της:

Παθολογικές μεταβολές στα αγγεία της συσκευής νεφρού (νεφροπάθεια) με την επακόλουθη ανάπτυξη νεφρικής ανεπάρκειας. Βλάβη στο σύστημα του εγκεφάλου (εγκεφαλοπάθεια), απειλητική άνοια (επίκτητη άνοια). Αγγειοπάθεια των στεφανιαίων αγγείων ως αποτέλεσμα: καρδιακή προσβολή, στεφανιαία νόσο (στεφανιαία καρδιακή νόσο). Μικρο -και μακροαγγειοπάθεια των αιμοφόρων αγγείων των κάτω άκρων με την ανάπτυξη του διαβητικού ποδιού (κάτω από τη γαγγράνη). Η παροχή αίματος του ματιών (αμφιβληστροειδοπάθεια) με τον κίνδυνο πλήρους απώλειας οπτικής. Γαγγράνη των ποδιών στο diat

Οι αγγειοπάθειες οδηγούν σε ατροφία των νευρικών ινών (διαβητική νευροπάθεια).

Εργαστηριακό διαγνωστικό Ο διαβήτης μπορεί να διαγνωστεί μόνο με εργαστηριακή εξέταση αίματος για το ποσοτικό περιεχόμενο της γλυκόζης. Μια ολοκληρωμένη εξέταση περιλαμβάνει διάφορους τύπους δοκιμών:

Η βασική ανάλυση του τριχοειδούς (από το δάχτυλο) ή του φλεβικού αίματος. GTT (δοκιμή γλυκοζοτηρίου) για τον προσδιορισμό του βαθμού απορρόφησης γλυκόζης. Ανάλυση των γλυκοζυλιωμένων (γλυκοτρακωτών) αιμοσφαιρίνης -HBA1C αιμοσφαιρίνες (αναδρομική αξιολόγηση της γλυκοιμίας σε 4 μήνες). Δοκιμές αίματος για την ποσότητα αντισωμάτων έναντι της γλουταματιδεκαρβοξυλάσης (αντισώματα GAD) για τον προσδιορισμό του τύπου του διαβήτη. Ανάλυση ούρων για πρωτεΐνες και γλυκόζη (δεν υπάρχουν δεδομένα στα ούρα σε υγιείς ανθρώπους). Επιπλέον, συνταγογραφούνται διαγνωστικές διαδικασίες υλικού: EKG, υπερηχογράφημα, αγγειογραφία (αγγειακή μελέτη).

Οι βασικές αρχές της θεραπείας Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν ανεχτεί την παραμέληση της θεραπείας. Η ζωή με μια τέτοια ασθένεια σημαίνει ότι αντιμετωπίζεται σε μόνιμη λειτουργία. Η θεραπεία της παθολογίας βασίζεται στη χρήση φαρμάκων και στη διατροφή της διατροφής. Τα κύρια καθήκοντα της θεραπείας: Προκειμένου να φέρουμε τους δείκτες της γλυκοιμίας όσο το δυνατόν πιο κοντά στις ρυθμιστικές τιμές, επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και καθυστερούν την ανάπτυξη επιπλοκών.

Βασικές μέθοδοι θεραπείας:

Η θεραπεία με ινσουλίνη (η εισαγωγή της ιατρικής ένεσης ινσουλίνης για την προσομοίωση της φυσικής παραγωγής της με 1 τύπο ασθένειας). Δισκοποιημένη φαρμακευτική αγωγή με ζάχαρη (με εξαρτώμενο από ινσουλίνη τύπου). Διατροφική θεραπεία (συμμόρφωση με τους κανόνες της διατροφής "Πίνακας αριθ. 9"). Τάξεις ασκήσεων φυσιοθεραπείας.

Σπουδαίος! Το σύστημα και οι δόσεις των ενέσεων ινσουλίνης συνταγογραφούνται μεμονωμένα από έναν ενδοκρινολόγο. Η φαρμακευτική αγωγή Saharard επιλέγεται επίσης σε κάθε περίπτωση.

Η παραδοσιακή ιατρική μπορεί να χρησιμοποιήσει:

Ξύλο προϊόντα (φλοιός, νεφρά). Ανοσοποιητικά μίγματα καρπών με ξηροί καρποί και επιτρεπτά αποξηραμένα φρούτα (δαμάσκηνα, σύκα, μήλα). Φαρμακευτικά βότανα (πικραλίδα, Burdock, Wurt του Αγίου Ιωάννη, παιδιά, τσουκνίδες κ. λπ. ). Μέλι (περιορισμένη) και προϊόντα μελισσοκομίας. Τσάι βοτάνων για διαβήτη

Πριν χρησιμοποιηθούν οι συνταγές μη παραδοσιακής ιατρικής

πρόβλεψη Δεδομένου ότι ο διαβήτης αναφέρεται σε μη αναστρέψιμες συνθήκες, το ζήτημα του πόσα χρόνια έχουν ζήσει σε όλους τους διαβητικούς σε όλους τους διαβητικούς. Κανείς δεν θα πάρει το ακριβές σχήμα. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα από τα ιατρικά στατιστικά στοιχεία ότι ο κύκλος ζωής με έναν τύπο μόλυνσης μειώνεται κατά 5-8 χρόνια. Στην περίπτωση μιας νόσου που εξαρτάται από την ινσουλίνη, οι γυναίκες συντομεύουν 19 έως 20 χρόνια στο αρσενικό μισό του πληθυσμού -10-12. Ωστόσο, το κριτήριο των φύλων δεν αποτελεί σημαντικό δείκτη του αριθμού των ετών που εκχωρούνται από τους διαβητικούς.

Η ποιότητα ζωής έχει τη μεγαλύτερη σημασία που ο ασθενής μπορεί να αυξηθεί ανεξάρτητα. Εάν δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από τον διαβήτη, πρέπει να μάθετε πώς να το αντιμετωπίσετε, δηλαδή υπό σαφή έλεγχο. Αυτό θα βοηθήσει στην επιβράδυνση της διαδικασίας ανάπτυξης επιπλοκών - την κύρια αιτία της πρώιμης θνησιμότητας των διαβητικών.

Κάντε μια ζωή με τον διαβήτη όσο το δυνατόν πιο πλήρη και αυξήστε τη διάρκεια του. Μπορείτε να παρατηρήσετε μόνο όλες τις ιατρικές συστάσεις. Οι ενδοκρινολόγοι σας συμβουλεύουν έντονα να επισκεφθείτε μαθήματα στο "σχολείο διαβήτη", όπου όλες οι μέθοδοι βελτίωσης της ποιότητας ζωής θα αποτρέψουν τις αρνητικές συνέπειες και τις τακτικές θεραπείας.

Αποτελέσματα Είναι αδύνατο να εξαλειφθεί ο διαβήτης. Με μια τέτοια διάγνωση, ένα άτομο πρέπει να λαμβάνει επαρκή θεραπεία για τη ζωή, να τηρεί μια δίαιτα και να εγκαταλείψει. Οι κύριες αιτίες της νόσου είναι:

Σκοπευμένη κληρονομιά. Μειωμένες λειτουργίες ανοσίας. Ένας ανθυγιεινός τρόπος ζωής. Για την έγκαιρη διάγνωση, είναι απαραίτητο να ακούσετε προσεκτικά μια αλλαγή στην γεώτρηση και να υποβληθείτε τακτικά σε εργαστηριακή εξέταση για το περιεχόμενο της γλυκόζης στο αίμα. Πόσο καιρό ζείτε με παθολογία εξαρτάται από τον υψηλό έλεγχο του διαβήτη.